Anneannem ve teyzemin Meksika seyahatinde tur otobüsünde dinleyip, pek sevip bana söylemeleri sayesinde varlığından haberdar olmuştum. Daha ispanyolca anlamazken, sadece sesinin tınısına vurulmuşken bile zaman zaman ağlatacak kadar heyecanlandırırdı beni. 30 años albümünün fovist kapağı hayatıma giren ilk 'Latin Amerikalı' şeydi belki de.
En büyük üzüntülerimden biri de İstanbul'a konsere geldiği zaman hala İzmir'de yaşadığımdan onu canlı canlı dinleyememiş olmam.
En meşhur yorumlarından biri olan Gracias a la vida parçasını Türkiye'de sık sık duymak mümkün. Ben sizlerle kendi favorimi paylaşıyorum: Alfonsina ve deniz.
Albümü ilk dinlediğimden beri en sevidiğim parça olmasına rağmen hikayesini çok sonra ve tesadüfen öğrendim: Alfonsina Storni Arjantinli bir şair. Genç yaşta kendini denize bırakarak intihar etmiş. İşte bu şarkı da onun intiharını anlatan bir şiir aslında. Şöyle başlıyor: Denizin yaladığı yumuşak kumlar üstünden geri dönmüyor onun ayak izleri, acı ve sessizlikten ibaret bir yol derin sularda kayboluyor, dilsiz acılardan ibaret bir yol köpükler arasında bitiyor.
Alfonsina y el mar (Félix Luna - Ariel Ramírez)
Por la blanda arena que lame el mar
su pequeña huella no vuelve más,
un sendero solo de pena y silencio llegó
hasta el agua profunda.
Un sendero solo de penas mudas llegó
hasta la espuma.
Sabe Dios qué angustia te acompañó
qué dolores viejos, calló tu voz
para recostarte arrullada en el canto
de las caracolas marinas.
La canción que canta en el fondo oscuro del mar
la caracola.
Te vas Alfonsina con tu soledad,
¿qué poemas nuevos fuiste a buscar?
Una voz antigua de viento y de sal
te requiebra el alma y la está llevando
y te vas hacia allá como en sueños,
dormida, Alfonsina, vestida de mar.
Cinco sirenitas te llevarán
por caminos de algas y de coral
y fosforescentes caballos marinos harán
una ronda a tu lado.
Y los habitantes del agua van a jugar
pronto a tu lado.
Bájame la lámpara un poco más,
déjame que duerma nodriza en paz
y si llama él no le digas que estoy
dile que Alfonsina no vuelve.
Y si llama él no le digas nunca que estoy,
di que me he ido.
Alfonsina and the sea (http://jcarreras.homestead.com/ConcertSongs1.html)
From the soft sand lapped by the sea
Your little footprint will never come back
A path full of pain and suffering
Reaches the deep water
A path of silent grief
leads to the waves.
Only God knows what anguish you had
What ancient pains silenced your voice
Lying down, lulled by the song
Of the conch shells
The songs that the conches sing
In the dark depths of the sea.
Alfonsina, you have left with your loneliness
What new poems are you seeking?
An ancient voice of the wind and the sea
Breaks off your soul and carries it away
And you follow, as in your dreams,
Asleep, Alfonsina, clothed with the sea
Five little mermaids will take you
Along paths of seaweed and coral
And phosphorescent sea horses
Will swim around you
And the creatures of the water
Will soon play at your side.
Dim the lamp a little more for me
Let me sleep in peace
And if he calls, don't tell him that I'm here
Tell him that Alfonsina will not return
And if he calls don't ever tell him that I'm here
Say that I have gone.
Alfonsina, you have left with your loneliness
What new poems are you seeking?
An ancient voice of the wind and the sea
Breaks off your soul and carries it away
And you follow, as in your dreams,
Asleep, Alfonsina, clothed with the sea.
http://www.youtube.com/watch?v=ZzhpTA95Bnc&feature=related
