Ne bitmiş yılın muhasebesi, ne başlamış olandan beklentiler. Öyle ortada, askıda, kararsız, başsız ayaksız, işte...

Başım ağrıyor. Bu aralar hep ağrıyor ya zaten... O kadar uzun zamandır orada kapalıyım ki, kendi kafamda, temiz hava kalmadı sanki.

Da, bunları okuyup 'aman bu ne karamsarlık, bu ne depresif tavır' demeyin. Bir şeyler oluyor içerde, bir hayat, bir hareket -ki nerde hareket orda bereket, di mi?-var herhalde ki ondan bu ağrılar. Doğum sancısı gibi diyelim, umalım.

Ne?

Nerede?

Ne kadar?

Kim?

Ee? Sonra?


Bilmiyorum. Ama biliyorum da mı bilmiyorum yoksa bilmiyorum da mı bilmiyorum, onu da bilmiyorum. Şimdilik öyle sallanmaktayım. Rüzgar hoşuma gitti; o yüzden daha durmak istemiyorum.

Kısacası, bu sene de başladı işte bir şekilde. Aslında sene diye bir şey de yok ya... O konu daha karışık.